Martyna Sarnowska

Nazywam się Martyna Sarnowska. Urodziłam się w 1985 roku w Gdyni. Przez sześć lat studiowałam historię sztuki i edukację artystyczną we Francji, w Anglii i USA. Jednak dopiero podczas ostatniego roku studiów odkryłam zamiłowanie do literatury pięknej, poezji i do pisania. W wieku dwudziestu pięciu lat zdałam sobie sprawę, że literatura piękna to najbliższa mi forma sztuki i ekspresji. Od tego momentu znaczną część mojego życia wypełniają książki i tomiki oraz pisanie wierszy, esejów, dzienników… Niedawno spełniłam swoje marzenie, zakładając klub książki, którego prowadzenie pozwala rozmawiać o literaturze z innymi. W sposób naturalny przyszedł też czas na blog – otwarcie szuflady, w której zdążyłam nazbierać wiele cennych słów. Po co je tam ukrywać? Niech wyjdą na światło dzienne.

Dar dialogu

Dar dialogu

Łakniemy wciąż rozmowy,
zapominając, że
dialog to sztuka
przenoszenia uwagi
z siebie na drugiego.
Spróbujmy –
może chwilowe stłumienie ja,
empatyczna wymiana,
zaskoczą nas – o, dziwo! –
przyniosą rozwiązania.

Gdynia, luty 2023

Chcieć spojrzeć

Chcieć spojrzeć

Dzisiaj kawiarnia
bez zgiełku, gwaru, słów
dla dusz osobnych, skupionych,
zatopionych w swoim świecie,
dla których sposobem na kontakt z otoczeniem,
jeśli w ogóle potrzebnym,
jest sporadyczne rzucenie spojrzenia
dalekiego, nieobecnego, znad
nadającego twarzy blasku ekranu;
spojrzenia, na szczęście,
nie do końca od niechcenia.

Gdynia, styczeń 2023

Wstrzymajmy się z oceną

Wstrzymajmy się z oceną

Kiedyś,
a taką łatwością,
wypowiadałam wobec ciebie słowa krytyki.

Dziś,
kiedy znajduję się dokładnie w twojej sytuacji,
ocena ta grzecznie cichnie.

Tylko to ciągłe pobrzmiewanie
moich dawnych krzywdzących słów
nie chce dać mi spokoju.

Gdynia, grudzień 2022

Drugi dzień świąt

Drugi dzień świąt

Drugi dzień świąt,
ciemno, mglisto, dżdżysto.

Piję kawę w restauracji
(otwartej, na szczęście!) i Pan
pije sam w tej restauracji.

Światełka wokół
i spokojna cicha aura
przypominają nam, że to jednak
okoliczności niezwykłe;
chyba, i ja i Pan, powinniśmy
być teraz gdzie indziej…

Powiem więc: przyszłam tu
z pytaniem, dlaczego
o tej porze roku
tak chętnie się ulatniam.

A Pan, co tu robi,
w niemym towarzystwie kieliszka,
pośród tak żywo migoczących światełek?

Sopot, grudzień 2022

Zachowajmy pozory

Zachowajmy pozory

Ktoś wchodzi
do mojego domu,
mówi: „jaki tu porządek”.
Myśli przy tym: „na wskroś porządnicka”.

Nie wie jednak, jak daleki to osąd
od istoty rzeczy:
we mnie, w środku, uporczywe
zamieszanie, mętlik, popłoch,
które, gdyby nie natręctwo przywracania ładu,
rozlałyby się i na dom.

Pozory –
jak istotne czasem
dla zachowania równowagi.

Gdynia, grudzień 2022

***

***

Lubię o poranku
uchylić na moment okno,
by raźny powiew świeżego wiatru
przemówił do kołder, puchu,
by uniósł lekko lnianą firankę,
i mnie – na duchu.

Gdynia, grudzień 2022

***

***

Chwila
ciszy i spokoju –

kiedy wszelkie zjawiska
zewnętrzne i wewnętrzne
istnieją przez moment w harmonii;

kiedy przez krótki czas
nic mnie nie uwiera,
nie rozprasza, nie zaczepia;

kiedy zanurzam się głęboko
w siebie i staję się
własnym oddechem,
krążeniem, biciem serca,
myślą;

kiedy szum grzejnika
jest jak muzyka;
kiedy filiżanka lżejsza o łyk
dźwięcznie dotyka spodka;

i kiedy na kartce
pojawiają się stopniowo
słowa –

wtedy czuję, że jestem,
i to nazywam szczęściem.

Gdynia, listopad 2022